foto's van
Sacha de Boer tijdens het NOS Journaal op 28-7-2004
Het NOS Journaal was niet de eerste journalistieke liefde van
Sacha de Boer (Amsterdam, 1967). Ze begon haar loopbaan bij de Amsterdamse zender AT5. “Ik studeerde communicatiewetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam en had een bijbaantje als koerier en later ENG-geluidsman bij RTL Nieuws, toen ik Feike Salverda tegen het lijf liep. Hij was bezig met het opzetten van AT5 en vroeg me te solliciteren. Ik werd aangenomen als redacteur, maar werd in no time verslaggever vanwege mijn contacten in het veld. Die had ik overgehouden aan mijn tijd als geluidsman.”
Sacha de Boer: “Zo kreeg ik op een dag een tip over de ontruiming van een kraakpand op de Ceintuurbaan. Ik mocht erheen en deed verslag van de veldslag tussen ME en krakers alsof het een oorlog betrof. Heel spannend. Helaas ging AT5 pas twee weken later op zender, dus dit werd droog oefenen. Maar we hebben het spectaculaire beeldmateriaal wel aan de NOS verkocht!”
“Vanaf dat moment was ik verslaggever en zelfs af en toe camjo; we hadden een kleine SVHS-camera op de redactie liggen en altijd te weinig cameramensen. Dat was vaak spannend, toch heb ik deze baan voortijdig opgezegd. Mijn studie was nog niet af en studie en deze baan combineren lukte niet. Toen ik was afgestudeerd dacht ik even dat de wereld aan mijn voeten zou liggen: drs in de communicatiewetenschappen en reeds ervaren in de journalistiek. Helaas zat niemand op me te wachten omdat men vond dat ik toch te weinig ervaring had.”
Daarom zette
Sacha de Boer samen met een andere journalist een eigen bedrijfje voor journalistieke producties op. Van het een kwam het ander: “Ik kwam via via terecht bij Radio 10 waar ik in mijn eentje de nieuwsredactie vormde. Nieuws selecteren, teksten schrijven en elk uur een bulletin voorlezen. Daar heb ik veel van geleerd; vooral om nieuwsfeiten in korte, heldere zinnen weer te geven. AT5 hing op een dag aan de telefoon, of ik die avond daar het nieuws wilde lezen want Debby Petter was met vakantie en ze waren vergeten voor een vervanger te zorgen. En nieuwslezen voor radio of tv maakt niet zoveel verschil, zeiden ze om me over te halen.”
Het bleef niet bij die invalbeurt.
Sacha de Boer ging weer aan de slag bij de Amsterdamse zender en merkte al snel dat alles verandert als je met je gezicht op de televisie komt. “Had ik me het ene moment sufgesolliciteerd, nu hingen ze met z’n allen aan de telefoon. In één week belde zowel de hoofdredacteur van RTL als die van het NOS journaal. RTL wilde dat ik het late nieuws ging presenteren, de NOS vroeg me voor de ochtendbulletins. Iedereen zei: ‘Je moet naar de NOS gaan, dat heeft meer status’. Maar daar was ik niet gevoelig voor. Ik heb vooral op gevoel voor RTL gekozen. Door mijn studiebaantje als geluidsman bij RTL Nieuws kende ik iedereen daar, en voelde me daar thuis, status of niet.”
Na een jaar begon op diezelfde redactie het programma Nieuwslijn, gemaakt door een klein clubje jonge honden. “De redactie van Nieuwslijn was een soort apenkooi. Er hing de vrolijke sfeer van een studentenhuis: mensen schreeuwden en lachten hard of er stond opeens iemand op een tafel.”
Toen Veronica besloot dat Nieuwslijn opgeheven zou worden omdat het programma te duur was, hing de NOS weer aan de telefoon. Ditmaal met het verzoek om het late Journaal te gaan presenteren, wat
Sacha de Boer wel goed uitkwam, “want ik ben absoluut geen ochtendmens.”
Toch duurde het even voor de journaliste aan haar nieuwe werkomgeving was gewend. “Ik vond het hier aanvankelijk vrij saai. Als je het Mediapark oprijdt en al die hekken en donkere grijze gebouwen ziet, is dat een verschrikking. En ik was gewend om in die apenkooi te werken.”
“Het interessantste aan mijn werk is dat ik het laatste stukje van een trechter ben, waarin al het nieuws van de dag samenkomt. Het is mijn taak om die informatie zo goed en helder mogelijk over te brengen. Goed geschreven teksten zijn daarvoor essentieel. Uiteraard zijn sommige nieuwsontwikkelingen te ingewikkeld voor een medium als televisie, waarin je maar twee minuten hebt voor een item. Het is dan juist de kunst om de nuance niet uit het oog te verliezen en het toch niet te ingewikkeld te maken. Zodat iedereen het begrijpt, het journaal wordt tenslotte door iedereen uit alle lagen van de bevolking bekeken. Jong en oud. Zolang je de kijker maar niet betuttelend toespreekt, want daar zit -ie vast niet op te wachten!”
